Kandinsky birds - Balance
(Kandinsky vogels -Evenwicht)- Tegucigalpa, 1996-1997
- Olieverf op canvas, reproductie werk Kandinsky, houten kader
- Afmetingen (inclusief kader): 49 x 64 cm
- Inscripties voorkant: geen
- Inscriptie achterkant:
J.Boll.-
,1996-7
,Kandinsky - birds
,Ook: Love Birds
,Tegucigalpa, Honduras, C.A.
,+ marco = Balance
,W1996-5
Een reproductie op papier van een werk van de schilder Kandinsky diende als uitgangspunt voor een soort van 'extrapolatie' met verf op doek. Het lijken wel twee vogels die kussen denk ik soms.
Het werk hing een tijd boven de schouw in ons huis in Tegucigalpa. Ik had de neiging mijn hoofd lichtjes te plooien en alzo het werk in evenwicht te zien. De toeschouwer is steeds ook medeauteur kan geargumenteerd worden. De hoek waaronder men een werk bekijkt (of de afstand, of de bril van de toeschouwer, of de belichting...) is 'evenzo' determinerend voor de ervaring van een kunstwerk dan een penseelstreek door de kunstenaar'. In dit geval werkte ik niet verder aan het schilderij zelf, maar veranderde ik de hoek waaronder het schilderij gezien wordt door er een toepasselijke kader voor te ontwerpen. Het is één van die werken die de vraag stelt naar de relatie tussen kunstwerk en omgeving door een spelen met de kader of de rand van het werk.
Door het gebruik van een reproductie van een bestaand kunstwerk van een andere auteur stelt dit werk eveneens de vraag naar het auteurschap in de kunst, naar de mogelijkheid of onmogelijkheid van originaliteit, naar het recht om voort te bouwen op bestaande kunst, het recht dat kunst opeist een plaats in de wereld in te nemen.
In de zomer van 2013 ontmoette ik kunstkenner Jan Van Den Bossche in de kantoren van het 'Kunstenloket' in Brussel. Hij vertelde me dat het legaal gezien geen probleem is een kunstwerk dat je bezit te vernietigen, maar dat het niet legaal is het veranderen. Een omgekeerde wereld leek me, waar het bezit van kunst belangrijker geacht wordt dan de kunst zelf. Een reductie naar individualisme ook. Hoe kunnen we voortbouwen op het bestaande als we het niet mogen veranderen? Dan is slechts restauratie mogelijk en geen creatieve reparatie. Dan blijft slechts het volledig overschilderen van het door een kunstenaar beschilderde café van het SMAK als optie over, in plaats van een wereld van mogelijkheden te scheppen, bijvoorbeeld door anderen toe te laten voort te bouwen aan het werk, eraan toe te voegen, het te herstellen of ermee in dialoog te gaan. Kunst wordt hier onnodig verstikt lijkt me. Telkens dienen we van vooraf aan aan te vangen. Zowel het ego van individualistisch denkende kunstenaars, die hun werk als eeuwig en onveranderbaar zien, als de status van kunst als machtsmiddel in de maatschappij, zijn kunstbelemmerende kenmerken van de tijd waarin we leven. Een tijd waar het zichzelf allesomvattend achtend 'paradigma van de actuele kunst' steeds meer op een keurslijf begint te lijken waardoor de ontwikkeling van kunst en mens in te rechte banen geleidt wordt. Is dit echter niet steeds zo waar structuren zich opdringen daar waar ooit vrijheid heerste?
Verwante werken zijn bijvoorbeeld '“Pequeño” por' en 'Reparatielamp'.
JB 13-12-2013
Info
Expo
Exposities
Expositie 'Tegucigalpa 1994-1998' (deel 2)
Kandinsky birds - Balance
Informatie 'God'
Informatie 'Op het kruis'
Informatie Exposities
Informatie 'Tegucigalpa 1994-1998'
Informatie 'Kandinsky birds - Balance'
Informatie symbolen